زندگینامه کلود مونه | بخش اول

کلود مونه نقاش مشهور فرانسوی بود که نام او به جنبش هنری امپرسیونیسم ، که مربوط به تصرف اشکال سبک و طبیعی بود ، نامی بخشید.
کلود مونه کی بود؟
کلود مونه در سال 1840 در فرانسه متولد شد و در آکادمی سوئیس ثبت نام کرد. پس از یک نمایشگاه هنری در سال 1874 ، یک منتقد با اهانت به سبک نقاشی مونه "برداشت" ، از آنجایی که بیشتر به شکل و نور مربوط بود تا واقع گرایی ، و این اصطلاح گیر افتاد. مونه در طول زندگی خود با افسردگی ، فقر و بیماری دست و پنجه نرم می کرد. وی در سال 1926 درگذشت.

اوایل زندگی و شغلی
اسکار کلود مونه (برخی منابع می گویند کلود اسکار) یکی از مشهورترین نقاشان تاریخ هنر و یکی از چهره های برجسته جنبش امپرسیونیسم است که آثار وی را می توان در موزه های جهان مشاهده کرد ، در 14 نوامبر 1840 در پاریس، فرانسه. پدر مونه ، آدولف ، در تجارت کشتیرانی خانواده اش کار می کرد ، در حالی که مادرش ، لوئیز ، از خانواده مراقبت می کرد. لوئیز ، خواننده آموزش دیده ، شعر را دوست داشت و یک مهماندار محبوب بود.

در سال 1845 ، در سن 5 سالگی ، مونه به همراه خانواده اش به لو هاور ، شهر بندری در منطقه نورماندی نقل مکان کرد. او در آنجا با برادر بزرگترش ، لئون بزرگ شد. در حالی که گفته می شود او دانش آموز شایسته ای بود ، مونه دوست نداشت که در کلاس درس محصور شود. او بیشتر به بیرون بودن علاقه داشت. در سنین پایین ، مونه عشق به نقاشی را پیدا کرد. او کتابهای مدرسه خود را با طرح های مردم ، از جمله کاریکاتورهای معلمانش پر کرد. در حالی که مادرش از تلاش های هنری او حمایت می کرد ، پدر مونه می خواست او به تجارت بپردازد. مونه پس از مرگ مادرش در سال 1857 رنج زیادی برد.

در جامعه ، مونه به خاطر کاریکاتورهایش و با کشیدن نقاشی بسیاری از ساکنان این شهرت شهرت یافت. مونه پس از ملاقات با یوجین بودین ، ​​هنرمند محلی منظره ، در کارهای خود شروع به کشف جهان طبیعی کرد. بودین او را با نقاشی در فضای باز یا رنگ آمیزی با هوا در هوا آشنا كرد ، كه بعداً سنگ بنای كار مونه شد.

در سال 1859 ، مونه تصمیم گرفت برای پیگیری هنر خود به پاریس نقل مکان کند. در آنجا ، او به شدت تحت تأثیر نقاشی های مدرسه باربیزون قرار گرفت و به عنوان دانشجو در آکادمی سوئیس ثبت نام کرد. در این مدت ، مونه با هنرمند کمیل پیسارو ، که سالها دوست صمیمی شد ، آشنا شد.

از 1861 تا 1862 مونه در ارتش خدمت می کرد و در الجزایر الجزایر مستقر بود ، اما به دلایل بهداشتی مرخص شد. در بازگشت به پاریس ، مونه نزد چارلز گلیر تحصیل کرد. از طریق گلیر ، مونه با چندین هنرمند دیگر از جمله آگوست رنوار ، آلفرد سیسلی و فردریک بازیل آشنا شد. چهار نفر آنها دوست شدند. وی همچنین از یوهان بارتولد جونگ کیند ، یک نقاش منظره که اثرگذاری مهمی در این هنرمند جوان داشت ، مشاوره و پشتیبانی دریافت کرد.

مونه دوست داشت در فضای باز کار کند و گاهی اوقات در این اقامتگاههای نقاشی با رنوار ، سیسلی و بازیل همراه بود. مونه موفق به پذیرش سالن 1865 شد ، یک نمایشگاه هنری سالانه در پاریس. این نمایش دو نقاشی او را انتخاب کرد که مناظر دریایی بودند. اگرچه آثار مونه مورد تحسین منتقدان قرار گرفت ، اما او همچنان از نظر اقتصادی سختی کشید.

سال بعد ، مونه دوباره برای شرکت در سالن انتخاب شد. این بار مقامات نمایش منظره ای و پرتره ای از کامیل (یا به نام زن با رنگ سبز) انتخاب کردند که در آن معشوق و همسر آینده وی ، کامیل دونسیو دیده می شد. دونسیو از یک زمینه فروتنانه بود و به طور قابل توجهی جوان تر از مونه بود. او به عنوان یک موزه برای او خدمت کرد ، در طول زندگی خود برای بسیاری از نقاشی ها نشسته بود. این زوج در هنگام تولد پسر اولشان ، ژان ، در سال 1867 سختی های زیادی را تجربه کردند. مونه در شرایط سخت اقتصادی بود و پدرش مایل به کمک آنها نبود. مونه چنان از وضعیت ناامید شد که در سال 1868 ، با تلاش برای غرق شدن در رود سن ، اقدام به خودکشی کرد.

خوشبختانه ، مونه و کامیل خیلی زود استراحت کردند: لوئیس-یواخیم گوادیبرت حامی کار مونه شد ، که این هنرمند را قادر به ادامه کار و مراقبت از خانواده اش کرد. مونه و کامیل در ژوئن 1870 ازدواج کردند و به دنبال شروع جنگ فرانسه و پروس ، این زوج با پسرش به لندن ، انگلیس فرار کردند. در آنجا مونه با پل دوراند-روئل آشنا شد ، که اولین فروشنده هنری وی شد.
با بازگشت به فرانسه پس از جنگ ، در سال 1872 ، مونه سرانجام در آرژانتویل ، یک شهر صنعتی در غرب پاریس اقامت گزید و شروع به توسعه تکنیک خود کرد. مونه در دوران حضور خود در آرژانتویل ، با بسیاری از دوستان هنرمند خود از جمله رنوار ، پیسارو و ادوارد مانه دیدار کرد - که به گفته مونه در مصاحبه بعدی ، ابتدا از او متنفر بود زیرا مردم نام آنها را اشتباه می گرفتند. مونت که با چندین هنرمند دیگر همراه شد ، به تشکیل Société Anonyme des Artistes ، Peintres ، Sculpteurs ، Graveurs ، به عنوان جایگزینی برای سالن کمک کرد و آثار آنها را با هم به نمایش گذاشت.
مونه گاهی از کار خود ناامید می شد. طبق برخی گزارش ها ، وی تعدادی از نقاشی ها را تخریب کرد - تخمین ها تا 500 اثر نیز در بر گرفته است.
مونه می توانست قطعه متخلف را بسوزاند ، برش دهد یا لگد بزند.