زندگینامه سالوادور دالی | بخش اول

سالوادور دالی هنرمند اسپانیایی و نماد سورئالیست شاید بیشتر به خاطر نقاشی ساعتهای ذوبش ، ماندگاری حافظه مشهور است.
سالوادور دالی کی بود؟
سالوادور دالی از همان کودکی به تمرین هنر خود تشویق می شد و سرانجام برای ادامه تحصیل به آکادمی مادرید می رفت. در دهه 1920 ، او به پاریس رفت و شروع به تعامل با هنرمندانی مانند پابلو پیکاسو ، رنه ماگریت و میرو کرد که منجر به اولین مرحله سورئالیسم دالی شد. او شاید بیشتر به خاطر نقاشی "ماندگاری حافظه" در سال 1931 شناخته شود که ساعت های ذوب شده را در یک فضای منظره نشان می دهد. ظهور رهبر فاشیست ، فرانسیسکو فرانکو در اسپانیا منجر به اخراج این هنرمند از جنبش سورئالیسم شد ، اما این مانع از نقاشی او نشد.
اوایل زندگی
دالی در 11 مه 1904 در فیگوئر اسپانیا ، واقع در 16 مایلی مرز فرانسه در دامنه کوههای پیرنه ، سالوادور فیلیپه ژاینتو دالی و دومنیک متولد شد. پدرش ، سالوادور دالی و کوسی ، یک وکیل و محضر از طبقه متوسط ​​بود. پدر دالی رویکرد انضباطی سختگیری در تربیت فرزندان داشت - روشی برای تربیت فرزند که با مادرش ، فیلیپا دومنش فرس در تضاد بود. او اغلب دالی جوان را در هنر و عادتهای عجیب و غریب زودهنگام خود غرق می کرد.
گفته شده است که دالی جوان کودکی زودرس و باهوش ، مستعد خشم علیه والدین و همکلاسی های خود بود. در نتیجه ، دالی مورد خشونت خشن دانش آموزان مسلط یا پدرش قرار گرفت. دالی بزرگ تر ، طغیان و یا عجیب و غریب پسرش را تحمل نمی کند و او را به شدت مجازات می کند. روابط آنها هنگامی که دالی هنوز جوان بود ، وخیم شد ، زیرا رقابت بین او و پدرش برای محبت فیلیپا بیشتر شد.

دالی یک برادر بزرگتر داشت ، 9 ماه قبل از او متولد شد ، همچنین سالوادور نام داشت که در اثر ورم معده و روده درگذشت. بعداً در زندگی خود ، دالی اغلب این داستان را تعریف می کرد که وقتی 5 ساله بود ، پدر و مادرش او را به قبر برادر بزرگترش بردند و به او گفتند که او تناسخ مجدد برادرش بود. دالی در نثر متافیزیکی که مرتباً از آن استفاده می کرد ، یادآوری کرد: "[ما] مانند دو قطره آب به یکدیگر شباهت داشتیم ، اما بازتاب های متفاوتی داشتیم." او "احتمالاً اولین نسخه از خودم بود ، اما کاملاً مطلق تصور می کرد."

دالی ، به همراه خواهر کوچکترش آنا ماریا و والدینش ، اغلب اوقات را در خانه تابستانی خود در دهکده ساحلی کاداکس می گذراندند. در سنین پایین ، دالی در حال تولید نقاشی های بسیار پیچیده بود ، و هر دو پدر و مادر او به شدت از استعداد هنری او حمایت می کردند. در اینجا بود که والدینش قبل از ورود به مدرسه هنر برای او استودیوی هنری ساختند.

والدین دالی پس از شناخت استعداد بی حد و حصر او ، در سال 1916 او را به مدرسه نقاشی در Colegio de Hermanos Maristas و Instituto در فیگورس ، اسپانیا فرستادند. پوشیدن لباس عجیب و غریب و موهای بلند. پس از آن سال اول تحصیل در مدرسه هنر ، او هنگام تعطیلات با خانواده خود نقاشی مدرن را در کاداکس کشف کرد. در آنجا ، وی همچنین با Ramon Pichot ، یک هنرمند محلی که اغلب به پاریس می رفت ، ملاقات کرد. سال بعد ، پدرش نمایشگاهی از نقاشی های ذغال دالی را در خانه خانواده ترتیب داد. تا سال 1919 ، این هنرمند جوان اولین نمایشگاه عمومی خود را در تئاتر شهرداری فیگورس برگزار کرد.

در سال 1921 ، مادر دالی ، فیلیپا ، در اثر سرطان پستان درگذشت. دالی در آن زمان 16 ساله بود و از دست دادن بسیار ویران شد. پدرش با خواهر همسر متوفی خود ازدواج کرد ، که دالی جوان را نزدیکتر به پدرش دوست نداشت ، گرچه به عمه خود احترام می گذاشت. پدر و پسر در طول زندگی خود ، تا زمان مرگ دالی بزرگ ، بر سر بسیاری از موضوعات مختلف جنگ می کردند.

هنرستان و سوررئالیسم
در سال 1922 ، دالی در آکادمی سن فرناندو مادرید ثبت نام کرد. او در محل اقامت دانش آموزان مدرسه اقامت گزید و خیلی زود عجیب و غریب بودن خود را به سطح جدیدی رساند ، موهای بلند و سوزش ساق پا را رشد داد و به سبک آستیس انگلیسی در اواخر قرن نوزدهم لباس پوشید. در طول این مدت ، او تحت تأثیر چندین سبک هنری مختلف ، از جمله متافیزیک و کوبیسم قرار گرفت ، که باعث جلب توجه دانشجویان دیگرش شد - گرچه احتمالاً او هنوز جنبش کوبیسم را کاملاً درک نکرده بود.
در سال 1923 ، دالی به دلیل انتقاد از معلمان خود و ادعای شروع شورش در میان دانشجویان به دلیل انتخاب استادی آکادمی ، از آکادمی محروم شد. در همان سال ، وی به جرم حمایت از جنبش جدایی طلب دستگیر و مدت کوتاهی در جیرونا زندانی شد ، اگرچه دالی در آن زمان واقعاً غیرسیاسی بود (و در بیشتر زندگی خود چنین بود). وی در سال 1926 به آکادمی بازگشت ، اما اندکی قبل از امتحانات نهایی به دلیل اعلام اینکه هیچ یک از اعضای هیئت علمی صلاحیت کافی برای معاینه وی را نداشت ، برای همیشه اخراج شد.
دالی در حالی که در مدرسه بود ، کاوش در اشکال مختلف هنری از جمله نقاشان کلاسیک مانند رافائل ، برونزینو و دیگو ولازکز (که سبیل های فر را امضا his کرده است) شروع کرد. او همچنین در جنبش های هنری آوانگارد مانند دادا ، جنبشی ضد استقرار پس از جنگ جهانی اول سر و کار داشت.